انتقال و انتقال متقابل در روان درمانی

ما به خاطر الگوهای اولیه که در ذهن مان با افراد مهم زندگی شکل گرفته است،

یک سری انتظارات داریم. انتظار اینکه دیگران در مقابل رفتار من چه رفتاری ممکن است

بروز دهند و این را پیش بینی می کنیم.

انتقال زمانی است که انتظاراتی که از افراد مهم زندگی داریم به افراد دیگر منتقل کنیم.

تقال

انتقال و انتقال متقابل در روان درمانی

دو نوع انتظار داریم:

مورد اول اینکه انتظار اینکه دیگران چگونه با ما برخورد می کنند

و مورد دوم انتظارمان از خودمان در مواجه با دیگران.

زمانی که این انتظارات را به دیگران منتقل می‌کنیم، انتقال رخ می دهد.

انتقال دایما در تمام زندگی در حال رخ دادن است.

در تمام روابط و حتی رابطه ی ما با خدا نوعی انتقال است. تصویری که هر یک از خدا داریم فرق دارد.

انتقال نوعی فرافکنی است.بسته به اینکه فردی که داریم بهش منتقل می کنیم

به کدام قالب افراد مهم زندگی مان (پدر،مادر، مراقبین، همشیرها, پدربزرگ،مادر بزرگ، افراد مهم در سه سال اول زندگی) مرتبط است.

حالا چطور می شود که انتقال به روان درمانگر رخ می‌دهد؟ و چرا بیشتر با درمانگر رخ می دهد؟!

انتقال با افرادی با آن ها صمیمی تر می شویم راحت رخ می دهد!

روانشناس هم چون سریع با مراجعش صمیمی می شود این انتقال رخ می دهد.

در زمان درجاتی از واپسروی نیز رخ می دهد که مراجع ناخودآگاه به سال های کودکی اش بر می‌گردد.

فروید در ابتدا انتقال را مزاحم می دانست ولی بعدها از آن استفاده ی درمانی کرد.

انتقال و انتقال متقابل در روان درمانی

انتقال متقابل چیست؟

یعنی مراجع نقشی را به درمانگر منتقل کرده است و روانشناس آن را به صورت ناخودآگاه پذیرفته است.

مثلاً مراجع کاری می‌کند که روان شناس از او عصبانی شود، و روان شناس هم می‌شود.

کاربرد انتقال متقابل چیست؟ با بررسی آن می‌توان زوایای بسیار پنهان مراجع را کشف کرد.

روانشناس باید اینجا به احساس خودش توجه کند،

زمانی که روان درمانگر مثلاً در در جلسه درمان احساس دلتنگی یا ترس می کند،

باید فکر کند که احتمالا مراجع دارد به او فرافکنی می کند و انتقال می دهد.

این حالت در روابط خیلی نزدیک (خصمانه/دوستانه) رخ می دهد نه هر رابطه ای.

در این زمان روان درمانگر باید احساس مراجع را بررسی کن و بازخوردش را بیازماید.

این قسمتی از وجود یک فرد است که خیلی عمیق بوده و فرد در تداعی آزاد یا خواب هایش هم نمی‌گوید،

فقط یک حس است که به روانشناس منتقل می کند و به این راحتی قابل دسترسی نیست.

انتقال و انتقال متقابل در روان درمانی

در مدل های درمانی شناختی، رفتاری ، شناختی-رفتاری رابطه ی مراجع درمانگر را خیلی اساسی می دانند

ولی هیچکدام آن را عامل تغییر نمی دانند. ولی در مدل روانپویشی اعتقاد بر این است

که فقط و فقط ارتباط بین مراجع و درمانگر بدون هیچ مداخله ای کاربرد درمانی دارد

و اصلا هدف روانکاوی تفسیر انتقال است.

بهتر است روانشناس کاملا غریبه‌ باشد؛ هر چقدر درمانگر مبهم تر باشد

انتقال ساده تر اتفاق می افتد و مقاومت کمتری صورت می گیرد.

برای مشاوره آنلاین رایگان با روانشناسان مجرب در روبیکاو در  ارتباط باشید.

منبع: www.roobikav.com