سايکوتيک و نوروتيک

ساييک: زماني که مکانيزم هاي دفاعي نمي توانند خوب عمل کنند نيروهايي که در ناخودآگاه وجود دارند وارد آگاهي شده

و بر زندگي سيطره پيدا مي کنند.همان طور که در مقالات قبلي نيز توضيح داده شد

کارکرد بجا و صحيح مکانيزم هاي دفاعي باعث سلامت روان و دوري از سايکوز خواهد شد.

وضعيت رواني غيرطبيعي است که حالتهاي مختلفي را دربر مي گيرد ولي اصليترين ويژگي آنها نوعي قطع ارتباط با واقعيت است.

روان پريشي نوعي نابساماني رواني است که فرد مبتلا با دنياي واقعي ارتباط برقرار نمي کند و درک صحيحي از واقعيات ندارد،

مثل بيماراني که دچار توهم و جنون هستند. از شاخص ترين آنها مي توان

به اضطراب، وسواس، افسردگي، ترس هاي مرضي و هيستري اشاره کرد.

بيماران دچار اختلال شخصيت مرزي بين اين دو گروه قرار مي گيرند.

برجسته ترين تفاوت اختلال سايکوتيک و نوروتيک در درجه آگاهي فرد نسبت به حالت خود است.

سايکوز به انواع جدي اختلالات رواني اطلاق مي‌شود که در طول آن‌ها بيمار ممکن است دچار توهم و هذيان شود.

گاه افراد سايکوتيک اختلال شخصيت نيز دارند. جنون يا سايکوز نوعي قطع ارتباط با واقعيت است،

که بطور مشخص شامل هذيان (عقائد نادرست درباره وقايع يا اشخاص) و توهم (ديدن يا شنيدن چيزهايي که وجود خارجي ندارند) مي باشد.

بيماري‌هاي روان پريشي درصد کمي از بيماري‌هاي پزشکي را شامل مي‌شوند

و تنها پنج درصد بيماري‌هاي روانپزشکي در اين مقوله قرار دارند و در کل جمعيت شيوعي در حدود يک درصد دارند.

برای مشاوره آنلاین رایگان رونشناسی با ما در ارتباط باشید.

شکايات منجر به مراجعه بيماران ممکن است حالات زير راتجربه کنند :

1. شنيدن صداها

2. ترسها يا عقايد عجيب وغريب

3. سردرگمي (Confusion)

خانواده ها ممکن است به دليل تغييرات غيرقابل توجيه دررفتار جوياي کمک شوند.

چنين تغييراتي شامل رفتار عجيب يا رعب آور ميشود(گوشه گيري،بدبيني، تهديد).

دربالغين جوان ممکن است صرفا با تغييرات پايدار در عملکرد، رفتار يا شخصيت (همچون گوشه گيري ) تظاهر يابد

و اصولا خبري از علايم سايکوتيک بارز نباشد.

ممکن است با کاتاتونيا يا برآشفتگي Agitation تظاهر يابد.

در درمان اين بيماران مي توان هم رواندرماني را اتخاذ کرد و هم استفاده از دارو را. بيماريهاي نوروتيک تمام عملکرد شخصيت را دربرنمي گيرند

و فرد مي داند که رفتار يا افکارش بهنجار نيست. او معمولا اضطرابي دائمي دارد

کسي که مبتلا به اختلالات سايکوتيک است تمام آنچه را که در توهم مي بيند

يا خيال مي کند واقعي محسوب مي کند و در خود نيازي به درمان نمي بيند.

سايکوتيک و نوروتيک

و اغلب حرکاتي کودکانه به نمايش مي گذارد و نمي تواند با واقعيت جامعه خويش کنار بيايد،

نمونه ي بيماريهاي نوروتيک مثل وسواس، اضطراب، ترسهاي مرضي(فوبيا)، هيستري و پارانويا است.

برجسته ترين تفاوت اختلال سايکوتيک و نوروتيک در درجه آگاهي فرد نسبت به حالت خود است.

مثلا شخص نوروتيک توهم دارد و صحنه هايي را مي بيند که با واقعيت جور نيست، خودش مي داند

که اينها پوچ و بي اساس است و بايد به دنبال درمان باشد. اما کسي که مبتلا به اختلالات سايکوتيک است

تمام آنچه را که در توهم مي بيند يا خيال مي کند واقعي محسوب مي کند و در خود نيازي به درمان نمي بيند.

نمونه ي بارز اختلالات سايکوتيک اسکيزوفرني و مانيک- دپرسيو است.

نوروتيک:زماني که ايگو دفاع ناقص يا سخت را انجام مي دهد و

به طور مثال فرد احساس گناه مي کند، مضطرب است و يا وسواس مي گيرد.

اختلالات نوروتيک اشاره به بيماري هايي دارد که فرد از وجود آن، خودش رنج مي برد اما براي جامعه بي خطراست.

به طور کلي هر دفاعي ايجاد نورزو مي کند و همه ي ما نوروتيک هستيم ، اما شدت و ضعف دارد.

منبع: www.roobikav.com